Ondercuratelestelling

Een minderjarige kan alleen een overeenkomst aangaan als de wettelijk vertegenwoordiger (een ouder of voogd) hiervoor toestemming geeft. Als een persoon 18 wordt komt hier verandering in. Iedereen ouder dan 18 jaar oud wordt handelingsbekwaam geacht. Vanaf dit moment kunnen mensen zelfstandig contracten aangaan voor bijvoorbeeld het kopen van een auto of huis. Ook het aangaan van een huwelijk valt hieronder. Vanaf dit moment is iedereen dan ook volledig verantwoordelijk voor het eigen handelen.

Maar wat nu als een volwassene niet goed zijn belangen kan behartigen? Om deze mensen te beschermen, kunnen zij onder curatele worden gesteld. Als een persoon onder curatele wordt gesteld, wordt deze persoon (de curandus) handelingsonbekwaam. Dit houdt in dat deze persoon zelf geen zakelijke beslissingen meer kan nemen zonder toestemming van zijn curator. Op het moment dat een persoon onder curatele zonder toestemming van zijn curator een overeenkomst sluit, is deze overeenkomst vernietigbaar. Dit betekent dat de curator de overeenkomst kan terugdraaien. Het doel van curatele is om de curandus te beschermen op persoonlijk en financieel vlak.

Iemand kan natuurlijk niet zomaar onder curatele worden gesteld. Volgens de wet kan dit alleen wegens een geestelijke stoornis, wegens verkwisting en wegens de gewoonte van drankmisbruik. De geestelijke stoornis kan worden aangetoond door een rapport van een psychiater of psycholoog, maar dit is niet strikt noodzakelijk. Een curandus die wegens verkwisting onder curatele gesteld is, mag vaak alleen een bepaald aantal handelingen niet meer verrichten. In de huidige praktijk komt onder curatele stelling wegens verkwisting niet meer vaak voor. Bij drankmisbruik, moet het om een zeer stevige drinker gaan die door het drankgebruik zijn belangen niet meer goed kan behartigen. Het gaat dan om iemand die in het dagelijks leven niet meer goed kan functioneren.

Deel deze pagina:                                                                                                                      Terug naar Personen- en Familierecht